ادامه کشتار بی صدای علوی ها در ساحل سوریه

به گزارش مشرق ، استان «لاذقیه»، در غرب سوریه پس از کشتارهای مارس گذشته به دست عناصر گروه تروریستی «هیئت تحریر شام» که در نتیجه آن صدها غیرنظامی از جمله ده ها زن و کودک علوی به شکلی وحشیانه کشتار شدند، همچنان از نبود امنیت و ادامه تجاوزهایی مانند آدم ربایی، بازداشت های خودسرانه و قتل و کشتار در سکوت و نادیده انگاری جامعه بین المللی رنج می برد.

شهادت های مردمی

به گواه ساکنین استان لاذقیه مناطق مختلف این استان همچنان از نبود امنیت رنج می برد. موانع و ایست های نظامی همچنان برقرار هستند و عبور از آنها تابع هیچ قاعده و اصلی نیست، بلکه شانسی است. در یک جا با چند سؤال و بازجویی رهایت می کنند و جای دیگر، کار به بازرسی بدنی و گوشی، همراه با فحش ها و ناسزاهای طایفه ای می کشد و در ایست دیگر هم علاوه بر همه اینها ضرب و شتم هم اضافه می شود، بهانه ها و دستاویزها هم متفاوت است: مدل خودرو، پوشش، سرنشین همراه، قیافه.

مردم لاذقیه می گویند، تعرض ها و تجاوزها نه تنها کاهش نیافته، بلکه تشدید شده و گستره آن علاوه بر علوی ها شامل طوایف دیگر مانند دروزی ها و مسیحیان نیز شده است، اما علوی ها همچنان بیش از هر طایفه دیگری قربانی این شرایط هستند

به گفته اهالی عناصر جولانی در همه چیز سرک می کشند، از پوشش مردم گرفته تا روابط جوانان؛ شب که می شود، نوبت دوره گردی آنها می رسد تا به بهانه برقراری امنیت هرکسی که در سر راهشان باشد، را بازداشت و به نقطه نامعلومی منتقل کنند و دیگر هیچ خبری از سرنوشت او به دست نیاید و طبیعتا این گشت ها ویژه مناطق علوی نشین است.

برخی هم به پدیده قتل های مرموز اشاره می کنند و می گویند، هر چند روز یک بار پیکر جوانی را کنار سطل زباله ای پیدا می کنند که معلوم نیست، توسط چه کسی و چرا به قتل رسیده یا قتل های بی سروصدایی که در خانه ها صورت می گیرد و همسایگان پس از چند روز بی خبری از صاحبخانه از آن خبردار می شوند، درحالی روی بدن قربانیان آثار شکنجه مشاهده می شود.

از زمان روی کارآمدن گروه تروریستی هیئت تحریر شام به سرکردگی «ابومحمد الجولانی» در سوریه، قتل های مرموز در مناطق علوی نشین به ویژه منطقه ساحل افزایش چشمگیری یافته است. افزایش سرسام آور این قتل ها که به «ترورهای خاموش» معروف هستند، در گوشه و کنار استان لاذقیه نگرانی های بسیاری در میان علوی ها و دیگر اقلیت های سوریه ایجاد کرده است.

پدیده ای که یادآور قتل های مرموز در عراق بعد از سال 2003 است که آمریکایی ها این کشور را تصرف کردند و دست گروه های تروریستی تکفیری از جمله القاعده را در آنجا باز گذاشتند.

وقتی ناامنی معیشت مردم تحت الشعاع قرار می دهد

استان لاذقیه از جمله مناطق سیاحتی و گردشگری سوریه است که اقتصاد مردم آن بر این صنعت می چرخد و حالا از زمان سقوط دمشق در 8 دسامبر 2024 در نتیجه تعرض ها و تجاوزها و همچنین، قوانین عجیب و غریب و سختگیرانه تحریر شام با فروپاشی این صنعت مواجه است.

اهالی می گویند، بسیاری از گردشگران که سال های قبل به سواحل لاذقیه سفر می کردند، اکنون از سفر به این مناطق ترس دارند. اندک گردشگرانی هم که به خود جرأت می دهند، از مناطق دیگر سوریه به اینجا بیایند، با آزار و اذیت های نیروهای امنیتی جولانی مواجه و تعداد زیادی از آنها توسط همین تروریست های افراطی جبهه النصره بازداشت می شوند و پس از بازداشت دیگر هیچ اطلاعی از سرنوشت آنها در دست نیست.

اهالی تأکید می کنند، نبود قانون و هرج ومرج باعث شده تا عناصر جولانی در هر محله بنابر قوانین خود حکومت کنند، فحاشی به طوایف دیگر، از جمله علوی ها، ضرب وشتم افراد این طایفه و تهدید آنها به بازداشت و ذبح به جزئی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره در منطقه ساحل سوریه تبدیل شده است.

تشدید خشونت ها پس از کشتارهای ساحل

اهالی لاذقیه با اشاره به کشتارهای وحشتناک مارس گذشته که در جریان آن اعضای ده ها خانواده از زن و مرد و کودک و سالمند به طورکامل قتل عام شدند، تأکید می کنند که کشتارها همچنان در سکوت و بی خبری جامعه بین المللی ادامه دارد و عناصر جولانی به کوچک ترین بهانه، حتی یک تخلف کوچک رانندگی فرد را بازداشت و سر به نیست می کنند، درحالی که هیچ مرجعی برای شکایت و اعتراض به این اقدامات وجود ندارد.

به گفته مردم سرقت و دزدی از اهالی به امور عادی و روزمره شهرها و روستاهای لاذقیه تبدیل شده و هرگونه اعتراض با ضرب و شتم و تهدید و وحشت افکنی ساکت می شود

بخش قابل توجهی از این افراد به گفته مردم، عناصر خارجی از جمله ازبک ها، چین ها و تاجیک هایی هستند که در حکومت جولانی جایگاه و منصبی یافته اند و به خود اجازه می دهند، هر قانونی را وضع و هر تعرضی به ویژه علیه طایفه علوی ها را روا دارند.

بسیاری از مردم ساکن منطقه ساحل سوریه تأکید می کنند، از ترس عناصر جولانی همچنان ترجیح می دهند، بیشتر ساعات روز را در خانه بمانند و فقط برای کارهای ضروری بیرون بروند تا از خشونت ها آنها در امان بمانند، اگرچه در خانه ماندن را راه حل این وضعیت نمی دانند.

اکنون با وجود گذشت بیش از دو ماه از کشتار علوی ها در منطقه ساحل سوریه، مردم این منطقه نه تنها با نبود امنیت و ادامه بازداشت های خودسرانه و کشتارها مواجه هستند، بلکه از عدم فعالیت مراکز بهداشتی و درمانی، مانند صلیب سرخ نیز رنج می برند.